1_ خانومه با بچّه ش که تو کالسکه بود، یواش اومد لبِ محلّ ایستادنِ عابرپیاده وسطِ خیابون، یه نگاهِ ملتمسی به ماشینا کرد و کالسکه رو چنگ زد؛ یواش اومد پایین، یهو لگزوزه مثِ برق از یه سانتیِ کالسکه رد شد.
دوستِ من دستشو داد سمتِ خانومه، ترمز زد، اشاره کرد که رد شو!
خانومه لبخند زد و اومد از خیابون رد شه؛ از جلویِ ماشینِ ما که رد شد، دویست شیشه از عالمِ غیب رسید کشید زیرِ مادر و بچّه جفتشونو فرستاد هوا!
2_ تو تاکسی بودم و بیرونو نگا می کردم. پسره با سرِ تراشیده و کوله ی سبزِ تیره ش، لبخند به لب از رفقاش تو پادگان خداحافظی کرد و اومد تو خیابون. رفیقش صدا زد: علی، موبایلت... اومد برگرده موبایلشو بگیره که پرایده اومد و ...
3_ پیرمرده نگایِ هرکی کرد، هیشکی دستشو نگرفت ببردش اونورِ خیابون؛ رفتم دستشو گرفتم اومدیم تا وسطِ خیابون. ماشینه از تو ترافیک لایی کشید اومد سمتِ ما. اومدم پیرمرده رو بکشمش عقب، ماشین از رو پام رد شد!
پ.ن: محضِ رضایِ خدا شما که با اعدام و مجازات و انگشت بریدن و شکنجه و چه و چه مخالفید، بگید خودتون چی هستید؟
شنیدن خبر مرگ کسی همیشه واسه من تامل برانگیزه.یه دفعه میرم تو خلسه.تازه شنیدن کی بود مانند دیدن!
این چند موردی که من دیدم منو واقعاً متأسف کرد. مرگِ طبیعی و شنیدنِ خبرِ فوت، خیلی قابلِ پذیرش تر از اینه که کسی به خاطرِ سهل انگاری یکی دیگه ناگهان دیگه نباشه.
بعد مدتها اومدم گفتم یه سلامی کرده باشم!
ضمنا دیدن مرگ جاذبه ی عجیبی داره...
درود؛
ای بابا...
چه جاذبه ای آخه؟
ازش چه بهره ای میشه برد؟
نظری ندارم.یعنی ببخشید یکم دوست نداشتم.دم عیدی یه چیز خوب بنویس خانم گل .شاد باشه.بوی سبزه بده.مثل رقص دم ماهی گلی تو تنگ بلور آدمو قلقلک بده..مثل لبخند هستی صبحها که از خواب بیدار میشه.
آخه دمِ عید بر اثرِ همچین غفلتی عزیزی رو از دست دادن هم واقعاً تلخه!
چشم؛ مطالب شاد می ذاریم. جیگرِ لبخندِ هستی خانم!