نبرد

تماشا می کنم  

که از پیکار بازگشته ام؛  

بر تلّی از خودهای به خون نشسته  

در امتداد غروب...  

ما قائم به بنفشه ها بودیم  

و بنفشه هرگز نمی شکوفد  

مگر بر پیکرِ من که به نامت  

در مزار تنم به معراج رفتم...  

پ. ن: زیر شمشیر غمش، رقص کنان باید رفت...